Bestiariusz słowiański

[Bruxa]

Jak już się chwaliłam gdzie indziej, książkę nabyłam. Śliczną, z obrazkami. Na okładce było coś, co przypominało żywcem (perłą?) Stefana, więc nie mogłam nie kupić. I słusznie zrobiłam, bo jak tylko zaczęłam czytać zaczęła mi się ona kojarzyć...


DOBROCHOCzY

to leśny demon zamieszkujący niegdyś niedostępne bory i puszcze Podlasia. Choć do ludzi odnosił się raczej nieufnie, uważano go za sprawiedliwego sędziego. Nigdy nie skrzywdził niewinnego człowieka, a czasem nawet pomagał w miarę potrzeby, za to dla napotkanych złoczyńców bywal bezlitosny i bezwzględny. No chyba, źe ci akurat przebłagali go odpowiednimi darami, na przykład kromką chleba i szczyptą soli. Nie podważało to autorytetu, jaki dobrochoczy miał wśród gminu; jak widać pojęcie sprawiedliwości było wówczas bardzo pojemne i już przed wiekami znalazło się w nim miejsce na łapówki...


Dalej piszą, źe dobrochoczy wysoki jest jak drzewo. Czy gra w koszykówkę i nosi głowę w ręku, nie podano.

Ale kromka chleba z solą? Tak bez dźemu?


Ciąg dalszy nastąpi, to nie jest jedyny wpis, który mi się skojarzył... 

[Fasiol]

... DOBROCHOCzY...

....Dalej piszą, źe dobrochoczy wysoki jest jak drzewo. Czy gra w koszykówkę i nosi głowę w ręku, nie podano....

A o mnie nic tam nie ma? 

[Bruxa]

Cierpliwości, cierpliwości...

[Cezarian]

O! Widziałem ją, znaczy książkę, dzisiaj, przeglądałem, miętosiłem, ale w końcu się nie zdecydowałem uważając, że trochę treści za mało, a za dużo obrazków, choć po prawdzie pięknych, nie tylko dlatego, że przypominają Stefana lub Fasiola (moją skromną osobę pominę).

[Bruxa]

Nie ilość, a jakość

Co do Stefana...

CHOCHLIK

to psotny duszek zamieszkujący komory, spiżarnie i lamusy. Uwielbiał płatać ludziom przeróżne psikusy i figle oraz wyżerać zapasy. Był bardzo podobny do zwykłego kota, dlatego nieraz zdarzało się, źe rozzłoszczona gospodyni zdzieliła buszującego po domu chochlika mokrą szmatą po grzbiecie. Wtedy rozgniewany duszek wpadał w szał: przewracał kosze, tłukł naczynia i strącał z półek jedzenie. Lepiej więc było go nie drażnić i traktować z szacunkiem, nawet jeśli do złudzenia przypominał złośliwego, kapryśnego i żarłocznego kocura.

Nie jest podane, czy po wyżarciu gospodarzom zapasów wypijał  też ich piwo i czy do porannej śmietanki życzył sobie kawy.

[Cezarian]

To nie on. Widziałem Stefka wiele razy i na pewno nigdy się nie obżerał. Poza tym Stefek wstaje zbyt rano, jak na chochlika.

[Bruxa]

Możliwe. Z ilustracji wynika, że to raczej

GUMIENNIK

(...) Zdenerwować go było łatwo, zwłaszcza kiedy występował pod postacią czarnego kota i niczym nie odróżniał się od typowego przedstawiciela tego gatunku. Wystarczyło wtedy najniewinniejsze działanie, jak ucięcie zwierzęciu końcówki ogona (co dawniej praktykowano w celu usunięcia rzekomego zbiorniczka z jadem, który miał się tam u kota mieścić). Zraniony gumiennik wpadał w szał i następowała katastrofa.


Ależ głupi ci nasi przodkowie byli... Żeby obcinać kotu ogon, bo im się zdawało, że tam jakiś zbiorniczek jadu usuną... Głupota. Przecież wiadomo, że cały jad się u Stefana mieści w języku...



PS: Co do przerostu formy nad treścią w rzeczonym dziele, to dla równowagi polecam to:

Ale to już po antykwariatach poszperać trzeba. 238 stron czystego słowa, z materiałami źródłowymi (Panie, jakem szedł ode karczmy w pamiętnym roku trzydziestym dziewiątym, jak coś nagle pizgło!!! No musi co licho jakieś...), zero ilustracji.

[Baader]

O kurczę to mój kocur to będzie ani chybi chochlik. Ostatnio oberwał (suchą i lekko) ścierką ze względu na wyjątkowo perfidną akcję polegającą na wrogim przejęciu rozmrażającego się dorsza; gdyby nie pewne problemu manualne w odsuwaniu talerza przykrywającego i w konsekwencji narobienie hałasu, nikt by tego nie zauważył.

[Stefan]

O kurczę to mój kocur to będzie ani chybi chochlik. Ostatnio oberwał (suchą i lekko) ścierką ze względu na wyjątkowo perfidną akcję polegającą na wrogim przejęciu rozmrażającego się dorsza; gdyby nie pewne problemu manualne w odsuwaniu talerza przykrywającego i w konsekwencji narobienie hałasu, nikt by tego nie zauważył.

Heh, ilu ja obiadów zostałem pozbawiony w taki sposób...
Dorsz? A flądra to nie łaska?

[Bruxa]

U mnie poleciał schabowy, mój kocur niekoszerny.

[Bluesmanniak]

Ech... jak sobie przypomnę Święta roku... no dawno to było, i moja kota przyniosła karpia z balkonu sąsiadów 

[Bruxa]

Całego czy po dzwonku nosiła?

Wychodzi na to, że miałeś w domu Kłobuka. Jak się takiemu zapiecek puchem wymości i łapówkę w postaci codziennej jajecznicy na maśle zapewni, to będzie szabrować po sąsiadach i gospodarzowi różne dobra znosić. Tylko nie warto Kłobuka do siebie zrażać, bo się wyniesie a po całym zgromadzonym dobytku ino smród zostanie...

[Cezarian]

Kiedyś mój piesek (na wieki przed Monsterem) wyczekał pod parapetem, na którym stało circa 5kg ryby na nocną odwilż i wtrynił ok 4,5 kg, resztę nieroztropnie zostawiając na później. Niestety, pies nie Eskimos, nie zje od razu ryby na kilka miesięcy naprzód. A że było to za komuny i w związku z tym ryb nie było pies szybko zrozumiał naganność swojego postępowania i przerzucił się na warzywa i owoce, gustując zwłaszcza w roślinach strączkowych. To prawdopodobnie od tych roślin przynajmniej raz w roku miał małe, do 8 w miocie. Bestia po prostu bestia. Teraz to byłoby to niemożliwe, gdyż najnowsza ustawa o zwierzętach zakazuje psom i kotom posiadania małych i dużych miotów poza związkami kynologicznymi.

[Bruxa]

To teraz bez aluzji będzie. I jedynie swobodnie się opierając na pierwowzorze:

BEŁTY

Współcześnie występujące w słowiańskim krajobrazie bełty dzielimy na tradycyjne i postępowe.
Bełty tradycyjne od wieków zamieszkują okolice karczm, knajp i barów, a współcześnie również i sklepów monopolowych. Przyczajone na zakurzonych półkach czekają na potencjalną ofiarę, która zechce wypuścić słowiański odpowiednik dżinna z butelki. Z wdzięczności zapewniają swojemu wybawcy noc pełną niezapomnianych atrakcji,  w tajemniczy sposób plącząc i wydłużając mu drogę do domu. Gdy w końcu ofiara budzi się w nieprzyjaznym, choć sterylnym otoczeniu zimnych kafelków i zakratowanych okien, zazwyczaj bełkoce, że to bełt jej w głowie zabełtał.
Bełty postępowe hodują się najlepiej w urządzeniach GPS, jak również zatrudniają się masowo w PTTK do znakowania szlaków turystycznych. Dzięki temu znakomicie podniosły wydajność bełtania na kilometr bieżący.

[Bruxa]

No to rach ciach, jeszcze jedna:

RUSAŁKA PRZYDROŻNA LEŚNA

Te popularne w całym kraju demony żeńskie, zazwyczaj importowane z terenów wschodniej lub południowej Słowiańszczyzny,  szczególnie upodobały sobie pobocza i obrzeża dróg ekspresowych i szybkiego ruchu. Najchętniej przybierają postać zalotnego dziewczęcia o skromnie, by nie powiedzieć wręcz – ubogo, okrytych wdziękach. Rzucany przez rusałki urok skutecznie potrafi sprowokować nawet u doświadczonego użytkownika dróg moment nieuwagi kończący się niekiedy tragicznie. Znane są również przypadki, kiedy młody podróżny, skuszony urodą rusałki, lekkomyślnie porzuca swój cel podróży i rusza za nią w leśne ostępy, skąd powraca z błędnym wzrokiem, potarganym odzieniem i brutalnie nadszarpniętym portfelem.
Rusałki przydrożne są stworzeniami sezonowymi, ciepłolubnymi, dlatego ich pojawienie się na poboczach szos tradycyjnie uznawane jest za jedną z nieomylnych oznak nadciągającej wiosny. Odnotowane w 2012 roku pojawienie się rusałek w lasach warmińskich już w lutym, i to mimo mroźnej zimy, interpretowane jest przez specjalistów jako prognoza pogłębiającego się kryzysu lub pierwszy z omenów zwiastujących koniec świata.