Weekendowe majowanie

[Cezarian]

Taka ciekawostka, na wsypach Saint Lucia i na st Vincent jest tak zwany "island time", co w praktyce oznacza, że oni uważają, że królowa Elżbieta II jeszcze żyje. 

[Bruxa]

Znaczy mają takie opóźnienie?
A wiedzą, że królowa Bona umarła?

[Cezarian]

Wiedzą,  już prawie nie spotyka się banknotów z królową Boną, a jest mnóstwo z Elżbietą II.

[Bruxa]

A bilon sprawdzałeś?

[Cezarian]

Sprawdziłem, bez Bony.

[Bruxa]

To moze bony pekao?

[Cezarian]

Z Elżbietą II?

[Cezarian]

 Ciekawy zwyczaj karaibski. Narzeczeni tatuują sobie na ręce mercy, a małżonkowie przerabiają na no mercy.
 

[Fasiol]

A stare panny co?

[Cezarian]

Please mercy!
A propos, to nasz francuski, co znaczy francuski, on był bretoński (!), kucharz na łajbie szybko w uzgodnieniu z najbardziej spragnionymi uczestnikami, wypracował dodatkowy rodzaj kawy. Nie tam zaraz americano, czy afroamericano, nie espresso (podawana ekspresem), ale cofee with pleasure, co oznaczało kawę z whisky lub rumem, co tam akurat mieliśmy na biżąco. Takie kawy to nawet ja mogę pić o świtaniu.


Jednakowoż dialogi z rana były przednie:
- St. Pierre (tak się nazywał) cofee please.
- With pleaserue?
- Yes of course.
- With pleasure.


Nic dziwnego, że w zieloną noc postanowiłem kucharzowi uratować życie i tak też zrobiłem, ale o tym w następnym odcinku.

[Bruxa]

I żadnej innej pleasure nie miał na myśli?
To chyba zresztą Brytończyk musiał być, skoro oferował "with pleasure" a nie "avec plaisir".

A jak tam u niego z fasolką?

[Cezarian]

Nie, kolega Bretończyk w tym zakresie dostosowywał się do większości. Tym bardziej, że nasz jedyny francuskojęzyczny towarzysz, mówił z paryskim akcentem, więc sami rozumiecie...
Fasiolki nie przygotowywał.

[Cezarian]

Wracając do kwestii francuskich, to okazuje się, że zgodnie z regulaminem wojskowym okrzyk bojowy armii francuskiej to „Oh mon Dieu”!

[Bruxa]

Sprawdzić, czy nie Cambronne.

[Cezarian]

Akurat jego słowa niewiele z odwołaniem do boskości miały wspólnego.