Refleksja na dziś

[jazzski]

e stworzyli na nasze podobieństwo i wyobrażenie

O, Bogowie!
Mnie żyć i pokoleniami dociekać skądem przybył i dokąd idę.
Zali'm godzien żeby mnie tak oświecać w jednej chwili?

[Bluesmanniak]

Chyba jednak się myliłem, no przynajmniej ja do tego ręki nie przyłożyłem...
Za to kręgi spiskowe niespodziewanie, w związku z zagadkowym śpiewaniem Ptaszyna, się poszerzają i to o osobę z krwi i kości, ale o tem potem...

[Bluesmanniak]

Niespodziewanie (dla mnie) ekspertem "od Namysła" okazał się... JAROMI
Oto co udało się ekspertowi wydobyć z myślodsiewni własnego umysłu:

Faktycznie śpiewał Ptaszyn swój tekst do kompozycji Namysłowskiego,
pt. "Pod dobrą datą", lub też "Pod dobrą godziną" (różnie był ten utwór
tytułowany). Niestety - nie mam tego nagrania, ale mam trochę tekstu,
też nie bardzo pamiętam czy jest on kompletny - chyba jednak nie...

Miał chałupę i grunta
Pod Kolumną Zygmunta
I maj mu przemijał za majem

Zanosiło się na lato
Gdy pod dobrą tą datą
W Sopocie przy molo
Z wiolonczelą się zgłosił
I pierwszy raz solo
W pawilonie przy molo
Z niezwykłą precyzją wykosił

Pozbiegali się jazzmani
"Rany Julek! Co się dzieje
To sprawa nieczysta!
Oj, rokuje nadzieje
Ten prześliczny wiolonczelista"

Pełno w prasie o nim wzmianek
Pisze Ibis, pisze Panek
I inni faceci, jak leci

A niektórzy - bywa - z zawiści
zmyślą setki andronów
Opadną biedaka
Jak kolonia gawronów
W ogóle nie dając pardonu

Lecz gdy pod dobrą jest datą
Machnie ręką i na to
Kłopoty za płoty
I muzyczka z głośniczka (złośniczka?)
I już się nie czuje garbato

[Stefan]

...

Mam niejasne przeczucia, że frazy: na basie w Mombasie i na saksofonie w Weronie idealnie wpisałby się w klimat tego dzieła...
Ale może to tyko zwykłe chciejstwo/niekompetencja/ignorancja/....
Choć rytmicznie mi pasuje do melodii

[Bluesmanniak]

Ty sobie zdajesz sprawę z tego co to by oznaczało? Aż strach sie bać...

[Bruxa]

A może by tak zapytać wprost Ptaszyna?
Nie no, wiem, to by było za proste...

[Bluesmanniak]

Można... tylko teraz to już nie wiem o co - o nagranie? Zazwyczaj szewc bez butów chodzi, chociaż Ptaszyn często sięga do archiwum Radia więc może...

[Bruxa]

A może chociaż tekst pamięta? Jeszcze pamięta? Trzeba pytać, póki jest czas. Maćka, na przykład, już o nic nie zapytamy...

[jazzski]

Wielkieś mi uczynił radości w duszy mojej,
Drogi Bluesmanniaku, tymi tekstmi, łojej!
I wuchta dzięków dla Jaromiego za wygmeranie tego z pamięci.
Pamiętam, jak to leciało, więc już mogę sobie podśpiewywać. Ale zdobycie oryginalnych dźwięków będzie mi świętem.

[Bluesmanniak]

Ja tylko mam nadzieję (niewielką),  że nie jesteś tym jazzmanem z piosenki Ptaszyna i Karolaka "Czuję bluesa" (znasz?)

[jazzski]

Znam i mam.
Zapomniałęm wyrazić słowami radość moją, że ktoś z koleżeństwa może zna Ptaszyna osobiście. To dla mnie zaszczyt znać takiego, co onego zna.

[Stefan]

To się podziel.
Zmam trochę ludzi z Trójki, ale Ptaszyna niestety nie.
Ale noszę podobne czapeczki.

[jazzski]

Proszę bardzo. Chciałem wrzucić, ale już jest wrzucone.
http://looks.wrzuta.pl/audio/1ka3dJU39qo/02_chalturnik_-_czuje_bluesa

[Cezarian]

Zaiste, po raz kolejny okazuje się, jak nasza rodzina zastępcza ma długie ręce i najprawdopodobniej nogi. Cieszę się nad wyraz, choć bez mojego chodopacholskiego udziału się to odbyło.

Jednak nadal nie zostało wyjaśnione główne pytanie dnia, które zastąpiło refleksję o naturę jazzskiego? Podsumujmy fakty - Bruxa w kontekście logicznego pytania Stefka o żony już prima facie wyklucza się jako alter ego jazzskiego.

O, Bogowie!
Mnie żyć i pokoleniami dociekać skądem przybył i dokąd idę.

Tu chyba nasz bohater przesadził z długowiecznością, prawdopodobnie zapatrzył się na Gonza. Sprawdziłem u źródła, Gonzo z przykrością nie przyznaje się do znajomości z jazzskim. Jest to ważny element układanki, gdyż Gonzo zna wszystkich ludzi na ziemi, którzy przekroczyli 150 rok życia oraz dziadka Jacka. Na marginesie wspomnę, że Gonzo z zupełną obojętnością odnosi się do ostatniej propozycji rządowej podwyższenia wieku emerytalnego do 67 lat...

Wniosek z tych rozważań jest najgorszy z możliwych, jazzski istnieje rzeczywiście! Ma to oczywiście tę dobrą stronę, iż możemy wybrać sobie jakiś pasujący wszystkim real, w którym spotkamy się nad buteleczką czegoś mocniejszego.

[jazzski]

Tak. Ja też lubię real, ale jako młodzież, nie śmiałem proponować.