Refleksja na dziś

[Bluesmanniak]

Jeżeli chodzi o maj, to tradycyjnie.
Dlaczego w Madrycie? W Barcelonie!

No i bardzo dobrze, ale jeśli chodzi o później to moglibyście Cezarian w końcu zdecydować w jakim terminie odwiedzacie Dufałkę...

[Bruxa]

To jakas nowa powieść w odcinkach?

Bogać tam  nowa... Ale w kinach będzie. W tę i z powrotem.

[Bruxa]

Jeżeli chodzi o maj, to tradycyjnie.
Dlaczego w Madrycie? W Barcelonie!

No i bardzo dobrze, ale jeśli chodzi o później to moglibyście Cezarian w końcu zdecydować w jakim terminie odwiedzacie Dufałkę...

- Bardzo ładnie - powiedział Bluesmanniak. - Ale nie mam dziś czasu na puszczanie kółek z dymu. Szukam kogoś, kto by zechciał wziąć udział w przygodzie, to znaczy w wyprawie, którą właśnie przygotowuję; bardzo trudno kogoś takiego znaleźć.
- Ja myślę, że trudno! W naszych stronach! My tu jesteśmy naród prosty i spokojny, nie potrzeba nam przygód. Przygody! To znaczy: nieprzyjemności, zburzony spokój, brak wygód. Przez takie rzeczy można się spóźnić na obiad. - rzekł nasz pan Cezarian, zatknął wielki palec lewej ręki za wycięcie kamizelki pod pachą i wypuścił drugi z kolei, jeszcze większy pierścionek dymu. Potem sięgnął po ranną pocztę i zaczął czytać listy...

[Bluesmanniak]

Bruxa z dżemem palce lizać Pasjonująco się zaczyna... ciekawe czy będzie szczęśliwe zakończenie?

[Bruxa]

No nie wiem...
Tam dalej jest o tym, jak się organizuje zlocik.

Ale!
Broń mnie Eru Jedyny, żebym śmiała przypisywać sobie autorstwo.
To nie moje.
Ale prawie całe mogę cytować z pamięci

[Stefan]

Komuś się nudzi?
Na chorobowym?
No wreszcie coś o nasz do czytania, kol jazzski może się włączy?
Taki duecik mi się marzy...

[Bluesmanniak]

Tiaaa... duecik w Mombasie po jednym basie

[Bruxa]

- A jednak wolałbym mieć jasne i dokładne informacje - upierał się Jazzski i przybrał taką minę jak przy omawianiu poważnych interesów (zwykle robił tak minę, kiedy na przykład ktoś usiłował naciągnąć go na pożyczkę) i bardzo się starał wyglądać na mądrego, przezornego fachowca, za jakiego przedstawił go Stefan. - Chciałbym też wiedzieć, na jakie narażam się ryzyko, jakie są przewidziane wydatki gotówką, ile czasu zajmie ta robota, ile będzie wynosiło moje wynagrodzenie i tak dalej! - a mówiąc to Jazzski myślał po prostu: "Co ja z tego będę miał? I czy wrócę żywy?"

[Bluesmanniak]

Komuś się nudzi?

Ja już się domyślam... to będzie komedia kryminalna "Rodzina do kwadratu", może nawet wystawią to w jakimś teatrze, może w... "Ateneum"

[Stefan]

- Niektóre kwestie jazzskiego  zaleciały mi z lekka Cezarianem - stwierdził Stefan i na wszelki wypadek obraził się.
Podczas procesu obrażania (jako że miał podzielną uwagę) zaczął się zastanawiać, kto to wczoraj był u Bruxy i jakie tory go tam zawiodły.
Po namyśle postanowił scancelować proces obrażania, no bo miał pranie i nie miał czasu na głupoty.

[Bruxa]

Od Bruxy i kompanii pozdrowienie dla Stefana! Twoją ofertę fachowej pomocy chętnie przyjmujemy. Warunki: zapłata przy dostawie w wysokości nie przekraczającej czternastej części całego zysku (jeżeli w ogóle będą zyski); zwrot kosztów podróży zapewniamy w każdym przypadku; koszty pogrzebu - jeśli okaże się to konieczne i nie będzie załatwione inaczej - ponosimy my lub nasi przedstawiciele.

[Stefan]

Propozycja padła na podatny grunt. Stefan zadzwonił do swojego prawnika, by omówić szczegóły kontraktu. Nawet szybko mu to poszło, rozłączył się zadowolony. Szkoda tylko, że Cezarian nie odebrał od niego telefonu.
Niezrażony Stefan, przez następne półgodziny intensywnie myślał, kogo by tu znowu obrazić, i dlaczego ma być to Fasiol.

[Fasiol]

Znowu ja?
Dobra dawaj.

[Bruxa]

- Nie zaczynaj znów od początku, Fasiol - rzekł Stefan. .
- A kto się tu spiera? - oburzył się Fasiol.
- Ty się spierasz - rzekł Stefan.
- A ty łżesz - powiedział Fasiol i sprzeczka znowu rozgorzała.
- Zamknąłbyś gębę - powiedział Stefan - bo nigdy z tym nie skończymy.
- To ty zamknij gębę - odparł Fasiol. -Kto pyskuje, jak nie ty sam, chciałbym wiedzieć.
- Głupiec z ciebie - rzekł Stefan. - Tyś sam głupiec - krzyknął Stefan.
I znów się zaczęli kłócić, jeszcze zapalczywiej niż przedtem.
- Coś ty? Sam do siebie gadasz? - zdziwił się Fasiol.
- Bzdury pleciesz - powiedział Stefan.
- A bo ja coś mówiłem? To przecież Cezarian.
- Ja? Anim pisnął - rzekł Cezarian. - To ty powiedziałeś.
- Jak ci dwóch mówi, że ty, to się przestań wreszcie kłócić - rzekł Fasiol.
- Do kogo ta mowa? - spytał Stefan.
- Dość tego! - obaj razem zawołali Cezarian i Fasiol...

[Fasiol]