POCZĄTEK

[Bluesmanniak]

To dopiero POCZĄTEK

[Bruxa]

Jak to co się wyrabia? Dzienną normę głupot, najprawdopodobniej

[Fasiol]

A to w porządku.

[Cezarian]

A to w porządku.

A to w porządku
Mój wątku,
Jak to na początku.

A Zygi milczy, choć to nie do wiary,
Że Śląsk znowu ma puchary.

Ta rozpoczynajka wątków Olunia
To musi być niezła agentunia

[szczutek]

A to w porządku.

A to w porządku
Mój wątku,
Jak to na początku.

A Zygi milczy, choć to nie do wiary,
Że Śląsk znowu ma puchary.

Ta rozpoczynajka wątków Olunia
To musi być niezła agentunia

13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13
13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13 13

Koniec.

Aha, dla niezorientowanych donoszę, że jest to słynny zaginiony trzynastozgłoskowiec Mickiewicza zatytułowany "Już się z pogodnych niebios nóżki twoje jaśniały".

[Stefan]

Aha, dla niezorientowanych

To o mine 

[Bruxa]

#olunia: najpierw postraszyliscie kierownictwem (jakby tu jakies mialo zajrzec to sama bym sie wystraszyla), potem wystawiliscie dupy... I czego sie spodziewacie? Ze pocaluje?

[Cezarian]

"Już się z pogodnych niebios nóżki twoje jaśniały".

A to o czyich nóżkach? Mam nadzieję, że to nie były krzywe nóżki, jak na przykład nos Krzywonosa?

[szczutek]

"Już się z pogodnych niebios nóżki twoje jaśniały".

A to o czyich nóżkach? Mam nadzieję, że to nie były krzywe nóżki, jak na przykład nos Krzywonosa?

To wszystko zależy od interpretacji. Na ten przykład, równie zaginiona socrealistyczna analiza znaleziona razem z tym wierszem wskazuje na to, że Mickiewicz kontemplował nogi radzieckiej kołchoźnicy ujeżdżającej dziki traktor w dalekich stronach Stepów Akermańskich. Kołchoźnica zbierała rzepak, z którego miał być później wytłoczony ploletariacki olej. I ta myśl o oleju, jego oleistości i o tym, jak on do wody nie jest podobny, skłoniła ją do przemyślenia, czy jeżeli pracuje w oleju, to czy aby przypadkiem nie jest sardynką.

Odpowiednie służby ma ponoć zacząć niedługo poszukiwania drugiej części wiersza, w której kołchoźnica-sardynka zostaje zapuszkowana, a co miało nie podobać się radzieckiej cenzurze. Ale najpierw biegli specjaliści muszą zająć się ponowną analizą wiersza. Bez tego ni rusz. Ale socrealizm to jedna wielka byzydura, przeca wszystkie to wiedzą... Eh...

[Cezarian]

Fascynujący jest ten epizod Mickiewicza i kołchożnicy sardynki lubiącej pracę w oleju! Może stąd się właśnie wzięło powiedzenie o olewaniu pracy?
Jacy wszyscy wiedzą, że socjalizm to bzdura? Zapatero w Hiszpanii? A może Włosi lub Francuzi?

[Ali]

Zastanawiający jest ten epizod spotkania Mickiewicza z kołchoźnicą. Praktycznie do końca drugiej wojny to przecież Rumunia... Chyba, że chodzi o rumuńską kołchoźnicę, ale wtedy to nie mogłaby ona sobie wyobrażać, że jest sardynką, bo by ją rodacy natychmiast zjedli...

[Cezarian]

Rzeczywiście dziwne. Mickiewicz z racji swoich wileńsko-nowogródzkich korzeni powinien jednak odróżnić, czy ma doczynienia z Rosjanką, czy z Rumunką? Na szybko mam dwie teorie, pierwsza - ona się nie odzywała, nie mieli na to czasu, druga - Mickiewicz po prostu myślał, że ma przyjemność z sardynką i nie pytał jej o narodowość, tylko o olej.

[Bruxa]

Może się chciał upewnić, czy świeży. A jak często trzeba wymieniać olej w sardynce?

Nie no, bredzę, przecież nie olej w sardynce, tylko sardynka w oleju... Pora spać.

[Ali]

A ja tak sobie myślę, że Mickiewicz spotkawszy rumuńską kołchoźnicę musiał być co najmniej, po Pratchettowemu, nieumarły. W związku z tym nie interesowała go jej narodowość, ani zewnętrzna cielesność, a jedynie wnętrze... Do mózgu to by się jej pewnie z łyżką bez ociągania dobrał...

[szczutek]

No właśnie nikt niczego nie jest pewien. Odnaleziony przezemnie przedwojenny egzemplarz "Rycerza Niepokalanej" informuje, że traktorzystką była wolnomuląca mieszkanka Mazur, która porywała dopiero co ochrzczone dzieci, by przerabiać je na zapiekanki z wody i mąki. Parę stron później był nawet zamieszczony wywiad z egzorcyzmowanym demonem Asmodeuszem. Niestety, demon, chociaż usilnie proszony przy pomocy kropidła, nie wydał swojej opinii na temat traktorzystki.