W prosektorium najprzyjemniej jest nad ranem

[Cezarian]

Fascynujący jest rozwój i wzajemne przenikanie się zwyczajów. Dobrym przykładem jest rozszerzanie weselnego obyczaju  rzucania wianków także podczas… uroczystości pogrzebowych. Co ciekawe, uzasadnienie obrzędu jest podobne i to działa! Jak donoszą zaprzyjaźnieni grabarze z sąsiedniego zakładu pogrzebowego, podczas pochówku, pewna starsza ciotka, która łapała największy wieniec pogrzebowy, przygnieciona  od razu zmarła! Zdarzenie szokujące, ale i tak część uczestników mówiła o tym, że zaawansowany reumatyzm nie wpływa jednak na poprawę chwytu, inni  zastanawiali się, czy gdyby przeżyła to w końcu znalazłaby męża, bo w tym celu zawsze i wszędzie łapała wieńce? Ale znaleźć męża z takimi rękoma?

[Bruxa]

Piękny przykład samospełniającej się przepowiedni.

[Cezarian]

I znowu, aż staje się to trywialne, życie przerosło kabaret. Opowiastka pogrzebowa całkowicie autentyczna. Zmarła mama naszego powszechnie znanego i szanowanego kolegi, informatyka. Jak to teraz jest w zwyczaju, prosił żeby nie kupować kwiatów, tylko uzewnętrznić się do puszki na wspomożenie miejscowego hospicjum. W praktyce okazało się, że otwór w puszce jest za mały, żeby wrzucać tam koperty z pieniędzmi, więc wielebni uczestnicy uroczystości w domu pogrzebowym zaczęli je wrzucać… do trumny. Zorganizowano w trybie awaryjnym większe pudełko na datki, ale od pomysłu kremacji zwłok trzeba było odstąpić, a i poszukiwanie kopert przed zamknięciem wieka nie wyglądało najlepiej.

[Bluesmanniak]

A wystarczyłoby udostępnić terminal płatniczy

[Cezarian]

W trumnie?

[Bluesmanniak]

Na wieku!

[Cezarian]

Tak, ale wieko jest dłuższy czas otwarte?

[Bruxa]

W katafalku.

Całość przypomniała mi, jak to Stary Szmonces polecił w ostatniej woli, aby nieutulona (jeszcze) wdowa wszystkie pieczołowicie zaoszczędzone i zabezpieczone w domowym sejfie pieniądze włożyła razem z nim do trumny, gdyż bez nich nie wyobrażał sobie życia, także pozagrobowego. Niewiasta, również wyznania biznesowego, nawet w tak trudnej dla siebie chwili szybko doszła do wniosku, że z tak pokaźną sumą będzie to po prostu niewykonalne. Pieniądze wpłaciła więc do banku, a szanownego małżonka posłała na łono Abrahama zaopatrzonego w stosowny czek.

[Cezarian]

Ja wiem, że nie epatujemy dowcipami na forum, bo sami je wymyślamy, ale Acanka mi przypomniałaś jeden z moich ulubionych szmoncesów, jakże a propos.

 Na pogrzebie Rozenkranca jeden z jego przyjaciół wygłasza płomienną mowę:
- Znałem Rozenkranca bardzo dobrze, to był uczciwy człowiek i wobec tego kładę na jego trumnę tysiąc rubli.
- Znałem Rozenkranca jeszcze lepiej, to naprawdę był uczciwy człowiek – mówi drugi – i wobec tego kładę na jego trumnie dwa tysiące rubli.
Na to odzywa się od razu trzeci żałobnik:
- Znałem Rozenkranca jeszcze lepiej od was i dlatego kładę na jego trumnę weksel na sześć tysięcy rubli i biorę trzy tysiące reszty.
 

[Cezarian]

Zastanawiam się, czy to AS Bytom, czy zaraz wprowadzą tę nową usługę?

[Bruxa]

Jakoś romantyczniej sobie wyobrażałam to rozsypywanie prochów na łonie przyrody...

BTW, oczywiście, że istnieje trzecia opcja, ale podobno ta starożytna tradycja jest zagrożona z powodu... zagrożenia sępów wyginięciem. Podobno przyczyną są święte krowy, przynajmniej pośrednio. Ponieważ krowy w tamtych rejonach są święte, to po pierwsze dożywają wieku, kiedy zaczyna im strzykać w kościach i doskwierać lumbago. A wtedy zamiast zamienić się w befsztyk dostają diclofenac. A po drugie, jak już padną, to nie trafiają do puszek z kocią karmą, tylko do sępich żołądków. A sępy od diclofenacu szlag trafia.
Naprawdę chciałabym, żeby to była historia wymyślona przeze mnie, ale nie:

Tak więc, znając nasz ogólny rodzinny stan stawów wszelakich, apeluję: dbajmy o sępy! Nie idźmy trzecią drogą, zwłaszcza ostatnią.

[Cezarian]

 sobie winny, skoro nie wystarcza im zwykłych zaratusztrian i rzucają się na święte krowy!

[Bruxa]

Opieka medyczna idzie do przodu, zaratusztranie też dożywają coraz bardziej sędziwego wieku i też ich lumbago łupie. Więc też mogą sępom zaszkodzić.

[Cezarian]

NIe jestem aż tak za pan brat z zaratusztrianizmem, może ten diclofenac jest niezgodny z wiarą?

[Bruxa]

Jeśli jeszcze nie jest, to pewnie wkrótce będzie.

Nawet najbardziej wiekowe systemy religijne muszą czasami dostosować się do wymagań zmieniającej się rzeczywistości. Na przykład w Indiach już nie wolno podawać diclofenacu świętym krowom.