Straszna wieść!!!

[Bruxa]

On to chyba wie. Dzisiaj podobno śniło mu się, że nas porwano, celem przerobienia pamiętnego naszego saxofona na części. Sen był realistyczny na tyle, że Grzegorz nawet podał przybliżony adres tego miejsca po multańskiej stronie Warszawy i ze szczegółami opisywał proces szlifowania numerów seryjnych.
No i właśnie. Jakby mu się przyśniło, że jego porwali, albo jeszcze lepiej, mnie porwali, to to by było zrozumiałe. Standardowa fantazja faceta z dwucyfrowym małżeńskim stażem. A tak to co? Podświadomość mu mówi, że nie ma co próbować, bo nawet praski gang się mnie nie pozbędzie? No nie wiem, co o tym myśleć, drogie Bravo...

[Cezarian]

Co ja Ci mogę podpowiedzieć, sam mam dwucyfrowy staż. Stefek?

[Fasiol]

Co ja Ci mogę podpowiedzieć, sam mam dwucyfrowy staż. Stefek?

I ja mam 2 z przodu, Stefan się nie liczy. Wyzerował sobie cwaniak licznik i startuje od zera.

[Cezarian]

2 z przodu? To żona Cię nie kocha, niestety.

[Ali]

A ja się zastanawiam nad szlifowaniem numerów seryjnych Bruxy...

[Bruxa]

Każda kobieta szlifuje swój pesel jak może

[Ali]

Dwie sąsiadki, już śp. zaraz po wojnie przeszlifowały sobie pesel, a w zasadzie cofnęły licznik o jakieś 10 lat. Ale to w ogóle były dziwne kobiety. Jedna z nich była ze swoim synem w ciąży 11 miesięcy...

[Cezarian]

Dwie sąsiadki, już śp. zaraz po wojnie przeszlifowały sobie pesel, a w zasadzie cofnęły licznik o jakieś 10 lat. Ale to w ogóle były dziwne kobiety. Jedna z nich była ze swoim synem w ciąży 11 miesięcy...

I co urodziła? Drugiego syna, czy córkę?

[Ali]

Zamiast 9 miesięcy jej ciąża trwała 11 miesięcy. Po prostu jej mąż zginął w czasie wojny 11 miesięcy przed narodzinami syna...

[Cezarian]

Zamiast 9 miesięcy jej ciąża trwała 11 miesięcy. Po prostu jej mąż zginął w czasie wojny 11 miesięcy przed narodzinami syna...

Co mi przypomina stary dowcip, ale w temacie…
Wraca po zakończeniu wojny radziecki żołnierz z frontu, gdzie był od początku, od czerwca 1941r. i widzi, że na piecu siedzi trzech umorusanych chłopców: mały, średni i największy, a różnica pomiędzy każdym, to ok. 1 roku. Zdenerwowany, robi żonie wyrzuty, skąd tu ci chłopcy? Na to małżonka:
- Jak to? Ten najstarszy, to jak w 1942 przyjechałeś z frontu na 4 dni urlopu! Pamiętasz?
- Pamiętam, mówi mąż.
- Ten średni, to jak w 1943r. pojechałem do ciebie na front, pamiętasz?
- Pamiętam, mówi mąż, a ten trzeci?
- Oj, coś ty się tak przyczepił do tego trzeciego???!!! Usiadł sobie, to niech siedzi!

[Bruxa]

Za wony nie takie rzeczy się zdarzały. A w baśniach cała instytucja dziecka-niespodzianki opierała się fakcie, że główny bohater nie umiał liczyć do dziewięciu. Co ciekawe, głównym bohaterkom ten typ dyskalkulii nigdy się nie przytrafiał.
A w takiej Modzie na sukces to same porody trwały po kilka tygodni...

[Bruxa]

A co do dowcipów, to jeszcze dwa, mogę?

Jeden wojenny, a jakże:

Stirlitz wypoczywa w swoim tajnym mieszkaniu. Nagle wazon z kwiatami spada z parapetu i rozbija Stirlitzowi głowę. To tajny sygnał - znak, że jego żona właśnie powiła syna. Stirlitz ukradkiem ociera ojcowskie łzy. Tęskni. Od siedmiu lat nie był w domu.

A drugi z życia rodziny Starego Szmoncesa:

- Icek, coś ty się tak zamyślił?
- Ach, Salcie, życie ty moje. Bo mnie właśnie naszła straszna myśl - ten nasz najmłodszy Abramek jakiś taki mało do mnie podobny...
- Icek, ty daj spokój dziecku! Akurat Abramek właśnie jest twój!

[Cezarian]

Nie tylko ojcowie mają problemy z dziećmi, ale także rodzeństwo:

Jasio stuka do drzwi sąsiadki. Na plecach taszczy ogromny wór z zabawkami.
- Co jest Jasiu? - pyta sąsiadka.
- Chciałem przechować zabawki u pani. Dzisiaj ze szpitala mama wróciła. Z bratem. Kto wie, co to za człowiek...?

[Fasiol]

Jako że dawno już nie było. Korzystałem dziś z paczkomatu.

[Bruxa]

Ciekawe, kiedy paczkomaty  zastąpią bociana?