Zawodowe zaćmienia

[Cezarian]

 Wiem, że niekiedy osoby postronne może dziwić otwartość panująca w naszej Kancelarii. Stoimy jednak na stanowisku, że im więcej o sobie wiemy, tym bardziej rozumiemy swoich klientów.  W tym kontekście cieszy każdy przejaw podnoszenia kwalifikacji przez naszych współpracowników. I tak okazało się, że nasza powszechnie… nani nani, koleżanka skrzypaczka jest osobą wyjątkowo wierzącą w swoje kwalifikacje. Otóż potrafi bez uszczerbku dla klientów pracować przy zagaszonym świetle i bez uszczerbku dla męża iść do łóżka przy zapalonym. Taka postawa cieszy, tym bardziej, że jeszcze niedawno nerwowo opowiadała, że rodzina zostawiła ją w noc poślubną z mężem samą jak kołek.

[Cezarian]

 Mąż naszej koleżanki, specjalistki od Lichtensteinszczyków w domu, nigdy ją nie zapyta, czy to co się wydarzyło, to jego wina. Boi się.
A mają córkę…
 

[Fasiol]

Może czuje się niewinny?

[Bruxa]

A ma na to dowody?

[Cezarian]

Może czuje się niewinny?

Jeszcze tylko tego brakowało!

Może trochę, jak w tym dowcipie:

- Panie doktorze, czy ja jestem bezpłodny?
- Tak, obawiam się, że to prawda.
- Motyla noga, jak ja teraz powiem żonie, że cała czwórka dzieci nie jest moja...?

[Cezarian]

 Dziewczyny się dziwią, że dzisiaj jadłem pizzę (fakt, że domową), posypaną sodą oczyszczoną zamiast keczupu. Dziwię się ich zdziwieniu, przecież, jak sama nazwa wskazuje, taka soda oczyszcza i nie trzeba po jedzeniu myć zębów. Sprawdza się ponoć także zamiast cukru w herbacie lub kawie.

[Cezarian]

 U nas sytuacja extraordynaryjna. Tak, wiem, że niby się powtarzam, ale tym razem to prawie siła wyższa… spadła na mojego wspólnika, znanego z wytrychów do drabin i serc niewieścich. Otóż na skutek deszczów i nieprzemyślanego działania pewnego dewelopera, jedyna droga łącząca go - jak podczas Wojny Ojczyźnianej jezioro Onega łączyło Leningrad z krajem - z cywilizacją (choć to tylko Podlasie), stała się nieprzejezdnym bagienkiem. Pozostaje praca zdalna i telefony. Jednak w takich chwilach z reguły nadchodzi nieoczekiwane. I nadeszło, i to w osobie – a jakże – żony kolegi, która najniespodziewaniej pojawiła się w biurze szukając męża. Co tu kryć, konsternacja była tak wielka, że do rozmów wysłaliśmy najbardziej procesowo i małżeńsko obytą współpracownicę. Opłaciło się, małżonka po wyrażeniu zdawkowego zdziwienia, że ona dojechała samochodem do pracy, a on nie, udobruchała się wręczonymi jej przez naszą koleżankę… jajkami kolegi. Okazało się, że tylko po to przyjechała. Sam  nie wiem, co powiedzieć…
 

[Baader]

udobruchała się wręczonymi jej przez naszą koleżankę… jajkami kolegi.

Boższszsz.... Najwyższa ofiara dla zapewnienia koledze alibi... Szaconek!!!

[Cezarian]

udobruchała się wręczonymi jej przez naszą koleżankę… jajkami kolegi.

Boższszsz.... Najwyższa ofiara dla zapewnienia koledze alibi... Szaconek!!!

Tak, kolega jest artystą w swoim fachu.

[Cezarian]

 Wojna za progiem, a człowiek musi o sytuacji w robocie i tłustym czwartku. Z jednej strony głupio, z drugiej, żyć trzeba.
 
U nas oczywiście tłusty czwartek i pączki wyjechały na stół. Jednak żadnego nie spróbowałem, bo nikt nie potrafi powiedzieć, które są nasze, a które Sąsiadującej Pani Notariusz., odmrażane z ubiegłorocznej środy popielcowej, bo wiadomo, że i tak po nie przyjdzie... a ja nie chcę zwracać.

[Cezarian]

 Blady strach padł na dużą część naszych pracowników. Wspólnik pokłócił się z żoną i jest obawa, że będzie zwalniał jej krewnych!

[Cezarian]

 Nasza powszechnie znana…, tak wiem, że wiecie, kierowniczka sekretariatu, tłumaczka nieokreślonej bliżej liczby języków wschodniosłowiańskich, przyłączyła się do ogólnoświatowych sankcji przeciwko Rosji. Od dzisiaj tłumaczy tylko z polskiego na rosyjski lub białoruski, nigdy odwrotnie. Na dodatek słowa: „Rosja” i „Białoruś” pisać będzie wyłącznie małą literą.

[Cezarian]

 Nasza powszechnie znana i szanowana, nie tylko z powodu autoironii wyrażanej w większości słowiańskich językach, koleżanka Sławamirowna, w związku z wojną na Ukrainie połączyła przyjemne z pożytecznym, to znaczy poparcie Ukrainy i autoreklamę, a wszystko hasłem: Sława Ukrainie, Sława Miru, Sława Mirownie!

[Cezarian]

 Co prawda już ponad tydzień minął od 8 marca i dnia kobiet, ale u nas echa święta nie milkną. A wszystko przez… nieobecność panów. Ja, co prawda, byłem, ale jak powszechnie wiadomo, że tego święta nie obchodzę (trauma z dzieciństwa). Co prawda ktoś (któraś?) przyniósł winko musujące (nie piłem, bo nie obchodzę), ktoś ciasto, ale dziewczyny i tak tylko wzdychały po kątach, bo czym jest kieliszek i tuczące ciasteczko wobec darów przynoszonych przez naszych chwilowo nieobecnych Facetów? Oczy wilgotniały nie tylko za wspólnikiem, specjalistą od serc niewieścich, który zawsze tego dnia przynosił każdej dziewczynie… rajstopy i nigdy nie pomylił się z rozmiarem. Albo nasz reemigrant z Kazachstanu, który, co oczywiste, święto ma we krwi i zawsze z tej okazji przynosił świeżego suhaka?
Co mi pozostało? Pocieszałem je, że za rok na pewno już wszyscy będą obecni…

[Cezarian]

 Ech! Czy życie prawnika nie jest ciekawe? Weźmy sobie taki pierwszy z brzegu przykład. W jednej z zaprzyjaźnionych spółek pracownik wystąpił do zarządu z wnioskiem o udzielenie mu pożyczki w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Niby nic, a jednak problem się pojawił po zmroku, kiedy to do owego pracownika zapukał komornik sądowy zawiadamiając go prowadzonej przeciwko niemu egzekucji sądowej. Co robić, co robić, ale od czego są prawnicy? Rada w radę, pracownikowi zaproponowaliśmy obejście, co ja gadam, optymalizację egzekucji w postaci świadczenia rzeczowego, do wyboru: jednej krowy lub dwóch kóz, albo trzech owiec potrzebnych do wyżywienia dłużnika i będących na jego utrzymaniu członków rodziny wraz z zapasem paszy i ściółki do najbliższych zbiorów. Takie bowiem świadczenia, zgodnie z odpowiednimi przepisami nie podlegają egzekucji. Pracownik wybrał – co według niego było oczywiste - dwie kozy i wszyscy są zadowoleni, tylko my się dziwimy, dlaczego zarząd pożyczkę przyznał w ramach dofinansowania tzw. wczasów pod gruszą?