Robota dla Lorda

[Stefan]

Ale po co tyle krzyczeć?

[Chlebusia]

Bo wiesz, don Cesariano, u nas to jest tak, że jak się witamy po rozłące, to sobie pomagamy, ale jak jesteśmy za długo ze sobą, to chcemy się zamordować. Powiem ci, że jeszcze jeden dzień w domu i doszłoby do rękoczynów. A tata ma sztylet, łuk i tasak w kuchni!

[Cezarian]

Oczywiście, że wiem. Też miałem brata.

[Chlebusia]

Ale trzeba było się go pozbyć?

[Cezarian]

Ale trzeba było się go pozbyć?

Jakby to ładnie ująć, sam rozwiązał te problem.

[Chlebusia]

Ohohohohohohoł! Grubsza sprawa widzę! Tell me more man, tell me more!

[Cezarian]

Ohohohohohohoł! Grubsza sprawa widzę! Tell me more man, tell me more!

Nie chciałabyś, zapewniam Cię.

[Chlebusia]

Może to i racja. Ale zaopatrzcie się lepiej w kije bambusowe. Inaczej z nim rozmawiać nie można...

[Cezarian]

Może to i racja. Ale zaopatrzcie się lepiej w kije bambusowe. Inaczej z nim rozmawiać nie można...

Kij bambusowy trudniej złamać niż charakter.

[Chlebusia]

Ale ja mówię o kiju od wujka, takim specjalnym. A łamaniem charakterów to on się zawodowo zajmuje.

[Cezarian]

Ale ja mówię o kiju od wujka, takim specjalnym. A łamaniem charakterów to on się zawodowo zajmuje.

Kijem.

[Chlebusia]

Czy to było pytanie?

[Cezarian]

Czy to było pytanie?

Jeżeli już to retoryczne.

[Bruxa]

Albo propozycja. Nie do odrzucenia.

[Cezarian]

Albo propozycja. Nie do odrzucenia.

Odrzucony kij potrafi uderzyć.